Senin Gözlerin Yeşildi Teğmenim

DENİZ ŞEHİTLERİ'MİZİN 68'İNCİ ANMA YILI..

"Dumlupınar Denizaltımız, 1953 yılında, 3 Nisan'ı 4 Nisan'a bağlayan gece su üstünde seyrederken, saat 2.10 sularında Çanakkale Boğazı'ndaki Nara Burnu açıklarında Naboland adlı bir İsveç yük gemisiyle çarpışır.

Naboland, baş torpido dairesinin sancak tarafından Dumlupınar'a girer.

Denizaltı öylesine hızlı batar ki içindeki 81 denizciden yalnızca 22'si kıç torpido dairesine sığınabilir.

Bu 22 kişi "Battı" şamandırasını su yüzüne fırlattır. Güneşin doğmasıyla birlikte civarda dolaşan balıkçı tekneleri şamandırayı görür, bir gümrük motoru gelir.

Gümrük motorunun çarkçısı Selim Yoludüz, şamandıradaki ahizeyi kaldırarak kablonun öbür ucuna bağlı telefona "Alo" diye seslenir..

Denizaltıdan cevap veren Astsubay Selami Özben; elektriğin kesik, geminin sancak tarafa 15 derece yatık olduğunu söyler.

"Kıç torpido dairesinde 22 kişiyiz" der..

Selim Yoludüz, Kurtaran gemisinin geleceğini söyler.

Saat 11.00 sularında Kurtaran olay yerine gelir. 72 saat boyunca çalışmalar durmaksızın sürer fakat boğazdaki şiddetli akıntı nedeniyle tüm çabalar sonuçsuz kalır.

Artık denizaltıdakiler için umutlar kesilmiştir. Çünkü, o 22 denizcinin sığındıkları yerde sadece 72 saatlik oksijenleri vardır ve artık tükenmiştir.

Son sözleri “vatan sağolsun” olur.

Dumlupınar’da şehit olan 81 denizci her yılın 4 Nisan günü anılır. Bu tarih DENİZ ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜDÜR.

O gün Deniz Kuvvetleri Komutanlığı bağlısı birlikler denize çelenk bırakır, tüm deniz şehitlerini rahmet ve minnetle anarlar.

Uzun yıllardır dostum olan Gazeteci ve Televizyoncu, D-Smart Spor Kanalları Direktörü Aybars Hünalp’ın babası rahmetli Ayhan Hünalp o anları hatırlatmak ve şehitlerimizi ölümsüzleştirmek için aşağıdaki dizeleri yazar.

Mehmet ASAL

TEĞMENİM…

Senin gözlerin yeşildi teğmenim

Sen tutunca küpeşte demirleri erirdi.

Dize gelirdi ufuklar sen bakınca.

Seni düşünürdü rüyalarında kızlar.

Namus denilince sen gelirdin aklıma

Sen demirlerdin gönlümde teğmenim

Hürriyet denilince...

Yurdumun en güzel defnelerini takmıştım alnına.

En beyaz kumaşları sana dokumuştuk.

Sen vardiyadayken ben rahattım.

Deniz seninle güzeldi teğmenim,

Deniz seninle büyüktü....

Gemilerin de kardeşliği vardır teğmenim,

Gemilerin de kaderi vardır.

Şimdi biz omuz omuzayız,

Birimiz Atılay, birimiz Dumlupınar.

Biz siperde iki Mehmet gibiyiz.

Ben Oflu Hasan'ım,

Gerzeli Ali de olabilirim.

Belki de Yeniköylü Haydar'ım.

Köprüde buluşacaktık yarın.

İnanmaz Sarı kız inanmaz,

Ölecek adam mıydım ben teğmenim?

Bilirim anacığım bilirim,

Ellerin titrer şimdi.

Gürül gürül yanar için.

Ağrımı sen çektin geceler boyunca.

Aylarca karnında taşıdın.

Büyüttün sonra elimden tutup,

Yürümesini bilmezdim yürüttün.

Gülmesini de beceremezdim güldürdün...

Üstümü örttün kurt ulutan soğuklarda.

Almadan verdin yemeden yedirdin.

Bir bayrak var gözlerimde teğmenim bir bayrak.

Vatan onda, aşkım onda, süngüm onda.

Bana böyle bakma teğmenim

Kuran'a el basarım ki öldüğüme yanmam,

Doyamadım Türklüğüme doyamadım.

Kurusun mavileri denizlerin teğmenim,

Beni bayrağa sar, yalnız bunu isterim.

Sonra anama hakkımı helal et derim

Vatan sağ olsun, Ellerinden öperim...

Ayhan HÜNALP